Günlerden Cuma ve aylardan baharın müjdecilerinden Nisan... Havalar ufak ufak ısınmaya başlarken çiçekler, böcekler, incelen giysiler derken en güzelide aşkın hallerinin mevsime dokunan hoşluğu olsa gerek... İçimde tuaf bir huzura erme halleri, ruhumun ve bendenimin mahmur tazeliği, bu baharın zatalimdeki keyifli etkileri =))
Ülkenin en sıcak ve en güzel yerleşim yerlerinden birinde (İzmir'den sonra tabikideeee) Antalya'da yaşasam da kış buralarda da ruhumda da kış olarak geçti...
Silkelenip etrafıma baktığımda , tabir yerindeyse uyandığımda ise çoktan bahar gelmiş bile ve ben bu kusursuz oluşumu teğet geçiyormuşum... Her nerde olursa olsun karlı karanlık kışların ardından doğa hiç bıkmadan ve usanmadan yine ve yeniden göz kırpıyor bizlere, hayata ve en çokda kendine inat... Onlarca metre karın altında kalan filizler,tohumlar "amaaaan ben küstüm açmıycam, meyvede vermiyorum artık!!!" demiyorlar.Durup dinlenip maratona yeniden katılıyorlar.Peki bizler hala neyin inadındayız??? Uyanmak, farkına varmak ve ençok da kendimizi sevmek bir şans vermek adına, bizi sınırlayan, küstüren ne???
Dahası kime küsüyoruz? Hayata mı? Komşulara mı? İşe mi? Eşe mi? Sizi anlamayan azınlığa mı? yoksa çoğunluğa mı?
Ben söyliyeyim "Hiçbirine ,hiçkimseye!!!" sadece ve sadece "SANA!!!" ertelenmiş anlamlar ve güzelliklerle dolacak "SANA!!!"...
Ne vakit kendimi kötü hissetsem artık kabuğumdan dışarıya kafayı uzatıp doğayı gözlemliyorum, bu bazen bir kuş cıvıltısı, bazen sinek vızıltısı ,bazende ılık bir rüzgarın sesi oluyor... Yeniden kendime dönüp baktığımda bakış açım birden iyimserleşiyor ve daha pozitif oluyorum, fısıltıları duyabiliyorum daha önemlisi bu nefeside aldığım için çok çok şükür ediyorum...
Hayat bizler için sınırsız bir kredi ve bu krediyi nasıl kullanmak isteğimizde bize verilmiş bir şans, bu şansı herkes layığıyla kullanmalı...
Bu küçük Hanımefendi benim 2.baharını yaşayan ve iyiki inatçı olan, yine yeniden doğan Pembişim...
Ömrünüz güzellik ve hoşlukla dolsun....
pek çok öptüm =)(=
Ülkenin en sıcak ve en güzel yerleşim yerlerinden birinde (İzmir'den sonra tabikideeee) Antalya'da yaşasam da kış buralarda da ruhumda da kış olarak geçti...
Silkelenip etrafıma baktığımda , tabir yerindeyse uyandığımda ise çoktan bahar gelmiş bile ve ben bu kusursuz oluşumu teğet geçiyormuşum... Her nerde olursa olsun karlı karanlık kışların ardından doğa hiç bıkmadan ve usanmadan yine ve yeniden göz kırpıyor bizlere, hayata ve en çokda kendine inat... Onlarca metre karın altında kalan filizler,tohumlar "amaaaan ben küstüm açmıycam, meyvede vermiyorum artık!!!" demiyorlar.Durup dinlenip maratona yeniden katılıyorlar.Peki bizler hala neyin inadındayız??? Uyanmak, farkına varmak ve ençok da kendimizi sevmek bir şans vermek adına, bizi sınırlayan, küstüren ne???
Dahası kime küsüyoruz? Hayata mı? Komşulara mı? İşe mi? Eşe mi? Sizi anlamayan azınlığa mı? yoksa çoğunluğa mı?
Ben söyliyeyim "Hiçbirine ,hiçkimseye!!!" sadece ve sadece "SANA!!!" ertelenmiş anlamlar ve güzelliklerle dolacak "SANA!!!"...
Ne vakit kendimi kötü hissetsem artık kabuğumdan dışarıya kafayı uzatıp doğayı gözlemliyorum, bu bazen bir kuş cıvıltısı, bazen sinek vızıltısı ,bazende ılık bir rüzgarın sesi oluyor... Yeniden kendime dönüp baktığımda bakış açım birden iyimserleşiyor ve daha pozitif oluyorum, fısıltıları duyabiliyorum daha önemlisi bu nefeside aldığım için çok çok şükür ediyorum...
Hayat bizler için sınırsız bir kredi ve bu krediyi nasıl kullanmak isteğimizde bize verilmiş bir şans, bu şansı herkes layığıyla kullanmalı...
Ömrünüz güzellik ve hoşlukla dolsun....
pek çok öptüm =)(=
